ต้น ธนษิต - ไม่รู้สึก

ต้น ธนษิต - ไม่รู้สึก

จากวันนั้นที่คบกับเธอ จิตใจฉันค่อยๆ สลาย
ฉันก็เหมือนคนตายที่ยังคงหายใจ
คำว่ารักที่มอบให้ฉัน แต่แววตาเหมือนมอบให้ใคร
แม้ซ่อนมันยังไง ปิดไปก็รู้ทัน

ว่าเธอยังไม่ลืม ยังไม่เลือน ยังไม่ลบ
เขาที่เคยคบ เคยซึ้งเคยแคร์
เขาที่ตัวฉันคงแพ้ ถ้ามารักเธอคืน
ฉันได้แต่ฝืนกล้ำกลืนน้ำตาเท่านั้น

ต่อให้รักสุดหัวใจเท่าไร เธอก็คงไม่รู้สึก
ลึกๆ เธอเอาแต่นึกถึงเขาคนเดียวใช่ไหม
ต้องให้ทำสักเท่าไรเพื่อเธอ เธอจะได้มาเห็นใจ
จะรู้บ้างไหมว่าฉันก็มีตัวตน

ก็ฉันรู้ว่าเธอแอบถาม เฝ้าติดตามเรื่องเขาเสมอ
ฉันต้องแกล้งทำเมิน แกล้งทำไม่เห็นมัน
ก็ยังหวังว่าคงไม่นาน เธอจะรักฉันได้สักวัน
แม้ว่าความจริงมันแทบมองไม่เห็นทาง

เพราะเธอยังไม่ลืม ยังไม่เลือน ยังไม่ลบ
เขาที่เคยคบ เคยซึ้งเคยแคร์
เขาที่ตัวฉันคงแพ้ ถ้ามารักเธอคืน
ฉันได้แต่ฝืนกล้ำกลืนน้ำตาเท่านั้น

ต่อให้รักสุดหัวใจเท่าไร เธอก็คงไม่รู้สึก
ลึกๆ เธอเอาแต่นึก ถึงเขาคนเดียวใช่ไหม
ต้องให้ทำสักเท่าไรเพื่อเธอ เธอจะได้มาเห็นใจ
จะรู้บ้างไหมว่าฉันก็มีตัวตน

ต่อให้รักสุดหัวใจเท่าไร เธอก็คงไม่รู้สึก
ลึกๆ เธอเอาแต่นึก ถึงเขาคนเดียวใช่ไหม
ต้องให้ทำสักเท่าไรเพื่อเธอ เธอจะได้มาเห็นใจ
จะรู้บ้างไหมว่าฉันก็มีตัวตน

จะรู้บ้างไหมว่าฉัน จะคิดบ้างไหมว่าฉัน มีความรู้สึก